ای برادران (خواهران) رحمی…

سلام

Image via Wikipedia

دیگه داریم به اول مهر نزدیک میشیم و بدبختی مدرسه ها داره شروع می شه.

امروز کتاب حسابانم رو هم بالاخره گرفتم اولش که به فهرستش نگاه کردم یه دفعه یه ابری بالای سرم ایجاد شد و یه سری خاطرات با سرعت جت از توی ابر رد شد.

یاد بد بختی های سر کلاس آقای لر- عرب (برای فهمیدن موضوع به آخر مطلب مراجعه کنید)*  ، یاد امتحان های آقای کوره پزان (کوزه پران) یاد امتحان سمپاد و …

ولی وقتی فکر کردم چرا ریاضی امسال اینقدر با اتفاقات نا خوشآیند گره خورده است به دو نتیجه رسیدم که دومیش از اولیش مهمتر به نظرم رسید پس اول دومیش رو می گم به نظر من مشکل از نظام آموزشی حاکم بر مدرسه ی ما وکمابیش حاکم بر سمپاد است.

ایشان می گویند که ما باید همه ی مطالب را به این بچه ی بدبخت بگوییم این دانش آموز اسمش تیز هوش است . بدبخت دانش آموز.

مثلا آقا ما معادله مثلثاتی رو اول دبیرستان خوندیم دوم هم خوندیم سوم تازه تو کتاب درسی هست آخه ای آقای معل دبیر یا چه می دونم آموزگار اگر اون گروه نویسندگان بعد از ده سال مطالعه وسال ها تدریس به این نتیجه رسیدند کتاب رو با این مطالب بنویسند حتما یه چیزی می دونستند که شما به اون واقف نیستی . نتیجه این میشه که معادلات مثلثاتی با این که سه سال مطرح میشه ولی تو ذهن بچه عمق نداره هر بار امتحان داره مجبور میشه از اول بخونه تا یه بار امتحان بده.

بابا من نمیگم مطلب اضافی نگو میگم خارج از کتاب نگو سرفصل های کتابو عمیق تر بگو بیشتر به سوال های بچه جواب بده بیشتر تمرین حل کن باور کن نمی میری. البته شاید هم آقایان حق داشته باشند چون یک دبیر شیمی بی نظیر داشتم به نام آقای محمدی فوق العاده بود یک کلمه بیشتر از مطالب کتاب نمی گفت ولی وقتی می خواست امتحانشو سخت بگیره بالا ترین نمره 16 می شد. ولی خوب به مذاق آقای ناظم خوش نیامد که رفت.

مشکل اول هم بیشتر به نوع درس دادن آقای لر عرب باز می گشت.

در نهایت ای برادران رحمی رحمی رحمی…

و اما بچه امسال هم برای حسابان ما دعا کنید هم برای فیزیک که با سال آخر آقای قیامی متصادم گشتیم. هرچن در شیمی هم مستر دهدشتی دست کمی ندارد…

دعا کنید دعا

التماس دعا

*   یه روز آقا اومد سر کلاس گفت بابام عربه که اصلیتشم مال عربستانه (عربستونه) مامانم هم لره خودم هم بچه آبادانم دیگه چه شود.